Waarom PVV niet de grootste kan wordenDit is de tweede gastbijdrage van Güven Erkasla, een jonge Jonge Democraat uit Arnhem-Nijmegen. Als we de verschillende opiniepeilingen moeten geloven, wacht ons zowel bij de eerstvolgende Europese verkiezingen als de Tweede Kamerverkiezingen een politieke aardverschuiving. Op Europees niveau is de partij van Geert Wilders de winnaar, ook op nationaal niveau staat de PVV op ongeveer 30 zetels. Als de peilingen bij de eerstvolgende verkiezingen waarheid mag vertonen, dan groeit de PVV extreem. Dit keer zal ik mijn artikel beperken tot de Tweede Kamerverkiezingen en de mogelijke succes van de PVV van Geert Wilders, en de praktische belemmeringen voor de groei van de PVV van Geert Wilders. Zoals hierboven vermeld, de PVV zou de komende verkiezingen ongeveer 30 zetels kunnen halen. Dit zou een groei van twintig zetels in de Tweede Kamer betekenen. Dit soort politieke aardsverschuivingen is echter niet nieuw. In 1967, een jaar na de oprichting van de partij, komt de D66 de Tweede Kamer met 7 zetels. In 1971 volgt DS70 het succes van D66, en komt de Tweede Kamer binnen met 8 zetels. Erg opmerkelijk, omdat de partij een afsplitsing van de Partij van de Arbeid was. In 1982 haalt de VVD 10 zetels. In 1994 verliest het CDA twintig van haar vierenvijftig zetels en in 2002 verloor de PvdA 22 zetels. Tegen deze verliezen weet de SP, tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 25 zetels te halen, een stijging van 16. Deze cijfers bevestigen dat de kiezers snel kunnen overstappan van de ene naar de andere politieke partij. In een ontzuilende en individualistische samenleving, waarin de grote ideologiën lijken verdwenen te zijn, zullen deze cijfers als een gegeven moeten worden beschouwd. De formele wetgever heeft in de Kieswet beperkingen opgelegd voor de votaliteit (massale overstap van de ene naar de andere partij). De Kieswet schrijft in art. H6 lid 2 voor dat maximaal 30 namen op de kieslijst geplaatst mogen worden. Echter, de politieke partijen die al zitting hebben in de Tweede Kamer met meer dan vijftien zetels, mogen het dubbele aantal kandidaten stellen dan zij hebben gehaald bij de voorafgaande verkiezingen. Aantal kandidaten op de kieslijst mag achter nooit meer dan 80 zijn. Zo mag de SP maximaal 50 kandidaten plaatsen (25×2); het CDA maximum van 80 kandidaten (41×2) en PVV 30 kandidaten (art H6 lid 2 KW) met 9 zetels op dit moment. Het probleem is duidelijk: door de toenemende overstap van de kiezers bestaat de kans, dat de politieke partijen meer zetels halen dan dat zij kandidaten op de kieslijst mogen plaatsen. Echter, daar schrijft de Kieswet regels voor. Art. P10 KW schrijft voor, dat indien aan een lijst meer zetels zou moeten worden toegewezen dan er kandidaten zijn, de overgebleven zetel(s) aan de andere lijsten toekomen. Hierdoor kunnen er meer restzetels te verdelen zijn. Echter, hierop kan er uitzondering worden gemaakt door lijstcombinatie cq. lijstverbinding aan te leggen alvorens de kandidaten op de lijst voor de politieke partij te zetten. Hierin dient men rekening te houden met art. P13 Kieswet. Wil de PVV de zetels zelf houden, dan zal de PVV regionale kandidaten moeten stellen. De toepassing van het laatstgenoemde artikel neemt niet weg dat de problemen voor de nieuwe partijen als PVV, lang niet verholpen is. Deze partijen hebben lang nog geen groot partijapparaat en leden zijn des niet te min aan te wijzen dan wel niet representatief. Daarbij komt nog bij dat het aantrekken van ‘regionale’ kandidaten een nieuwe en wellicht gevaarlijke stap. Kijk bijvoorbeeld naar de LPF. Het werven van kandidaten vergt veel tijd en veel procedurele rompslomp is onevenredig. Verder geldt, dat de betreffende bepaling in de Kieswet de autonomie van de politieke partijen beperkt. Er kunnen politieke of andere redenen zijn voor de PVV om in alle kieskringen één lijst te willen hanteren. Een partij wil, bijvoorbeeld, vanwege duidelijkheid voor het electoraat, eenduidig kandidaten in het hele land presenteren, of om de volgorde van kandidatuur, de partijvoorkeur, kenbaar te maken. Daarnaast komt er nog bij kijken dat de desbetreffende politieke partij niet de aansluiting bij de andere politieke partijen in de Tweede Kamer vinden om altijd geluisterd te worden naar de standpunten. Alléén maar tegen de gevestigde orde schoppen en verder niets met de meningen doen is niet wenselijk. |
TV kijker baalt van EU.` Televisiekijkers blijken massaal weg te zappen zodra een programma over de Europese verkiezingen gaat. Dat heeft de Stichting Kijkonderzoek gemeld in het radioprogramma Met Het Oog Op Morgen. Bij een onderwerp over de Europese verkiezingen in het NOS-journaal haken 200.000 tot 300.000 kijkers binnen een minuut af. Alleen al het tonen van […] Lees meer » |
Opinieonderzoek ‘21minuten’ bevestigt noodzaak Europese superstaat
Een meerderheid van de Nederlanders wil niet dat de EU meer macht krijgt, zo bleek uit het opinieonderzoek ‘21minuten’ (download hier de tussenrapportage PDF). Wie zich echter realiseert dat de feitelijke macht in Europa bij de lidstaten ligt, verzameld in de Europese raad van staatshoofden en regeringsleiders, moet paradoxaal genoeg concluderen dat er vooral verzet bestaat tegen de manier waarop zij Europa besturen: Achter gesloten deuren, zonder tussenkomst van de burgers, resulterend in besluiten waarin die burgers zich niet herkennen. De feiten spreken voor zich: Het zijn onze staatshoofden en regeringsleiders geweest die precies over die zaken hebben besloten waartegen de burgers in Nederland ageren: de invoering van het Verdrag van Lissabon, de toetreding van nieuwe lidstaten en de totstandkoming van de Lissabon agenda waarvan het zo omstreden element van vrij verkeer van EU-werknemers onderdeel uitmaakt. Bovendien blijkt uit het onderzoek dat een meerderheid van de Nederlanders best intensiever willen samenwerken op het gebied van economie, milieu en buitenlandsbeleid. Een ruime meerderheid wil dat Europa een sterke positie inneemt ten opzichte van de VS en opkomende landen als China en India. Wie dat wil ontkomt niet aan een supranationaal Europa. Kortom, wat Newropeans betreft hebben Nederlanders behoefte aan een systeemverandering: Weg van het informele, oncontroleerbare, supranationale onderhandelen in de Raad, naar heldere, democratisch controleerbare besluitvorming waarin het Europees Parlement een serieuze rol vervult. Om die reden pleit Newropeans voor: – Het recht op initiatief voor het Europees Parlement, Alleen wanneer de burgers weer grip op Europa krijgen, kunnen zij er zich beter mee identificeren en zal het vertrouwen in de Europese Unie groeien. Omdat nationale partijen Europa dit vertrouwen niet kunnen geven, gebonden als zij zijn aan hun nationale machtsbasis, is het van eminent belang dat een Europese politieke partij als Newropeans een plaats krijgt in het Europees Parlement. Van binnenuit kunnen zij dan werken aan de zo noodzakelijke, positieve doorbraak in Europa. |
Foto des Tages – Hart
Néééé… dat wat hierboven staat is natuurlijk helemaal niet waar en ook nog eens nooit gebeurd. Verburg is onschuldig in deze. Maar als je ‘minister Gerda Verburg’ vervangt voor de ‘Canadese gouverneur Michaelle Jean’ en het ‘ganzenhart’ voor een ‘zeehondenhart’ en de ‘omstreden ganzenvergassing’ voor ‘omstreden zeehondenjacht’ dan klopt het weer wel! Kijk maar: Gov. Gen. eats piece of raw seal heart in Nunavut met als bonus: de Foto des Tages. Met het eten van een rauw zeehondenhart is natuurlijk niks mis, met het doden van zeehonden door lokale Inuït (zelfs om een beetje bij te verdienen) is evenmin iets mis. Maar met steun aan een staatsgesubsidieerde wrede massaslachting op grond van valse voorwendselen van zogenaamde populatieregulatie is natuurlijk wel wat mis. |
De beste tactiek: Gun Wilders de macht
Nu de PVV (vooralsnog virtueel) als onkruid welig blijft tieren, neemt bij de gevestigde partijen de paniek toe. Men weet geen raad met Wilders. In plaats van de man koeltjes met tegenargumenten te counteren, zoals o.a. Willem van der Does liet zien (Forum 16 mei) reageren de meeste partijen met afgrijzen, schouderophalen en minzame glimlachjes – ‘superieure stilte’ heet dat. En sinds D66, de ChristenUnie, SP en GroenLinks hun smetvrees hebben verklaard en zelfs Wouter Bos zijn rug rechtte is de schrik compleet. Maar opnieuw werd Wilders op zijn wenken bediend. De man die voortdurend verstoppertje speelt, wegloopt als het heet wordt onder zijn voeten, debatten mijdt, interviews weigert, deze dappere man kan opnieuw de slachtofferrol uitspelen: ‘Links cordon sanitair!’ – wat een contradictio in terminis is daar een cordon sanitair totaal is en nooit een links, rechts, boven of onder kent. Maar wie maalt nog om correct taalgebruik als een lawaaierige bangerik heel Den Haag in een comateuze toestand weet te dirigeren? Het unique sellingpoint van de PVV, ‘weg met de islam!’ heeft als niche splendid isolation. Het laatste dus waar Wilders op zit te wachten is gezelschap. Dat het CDA en de VVD de deur niettemin op een kier zetten is moreel bedenkelijk, maar is het ook onverstandig? De vraag die namelijk brandt: wat is strategisch slim op termijn? Tot nog toe blijkt geen enkel antidotum werkzaam. Voor (ludieke) protestacties is Wilders doof, voor feiten en argumenten uit intellectuele en wetenschappelijke hoek is hij (incluis sympathisanten) immuun. Negeren levert niets op omdat Wilders meer media-aandacht genereert dan alle partijen bij elkaar. Debatteren werkt evenmin, omdat Wilders telkens wegduikt en bovendien een opponent nodig is die met dezelfde vurigheid duelleert. Vooralsnog heeft Pechthold als enige die moed en gave getoond, hetgeen weliswaar D66 zetels oplevert maar niet ten koste van de PVV. Voorwaar, de geest is uit de fles en we krijgen hem er met geen knuffel of knuppel meer in. Om de Wilders-gezinde burgerbevolking niettemin ervan te doordringen dat de PVV niet de oplossing is voor hun (ingebeelde) noden moet de aanpak dus over een andere boeg. Dan rest één laatste middel: wens de man alle succes, gun hem het hoogste bestuurlijke mandaat. Niemand anders dan premier Wilders zélf kan immers bewijzen dat premier Wilders niet de oplossing is. De tijd is rijp dat na mei 2011 ultra-rechts ongehinderd zijn programma maar moet kunnen uitvoeren, zonder de smoes dat ze gehinderd wordt door linkse coalitiegenoten. Laat Wilders maar de daad bij het woord proberen te voegen en moslims het leven zuur maken door moskeeën te sluiten, boeken te verbieden, hoofddoeken te weren. Laat Wilders maar zijn gang gaan in zijn harde confrontaties met de islamitische wereld. We zullen zien dat niets wordt opgelost, en meemaken hoe kilheid, onvrijheid en radicalisme juist in de hand wordt gewerkt, terwijl het PVV-electoraat steeds gefrustreerder raakt. Want Wilders zal zich plotseling gedwongen zien rekenschap te geven van de grondwet, handvesten, resoluties en al die andere afspraakteksten waar hij nooit eerder om maalde. Ineens zal blijken dat razen aan de zijlijn iets anders is dan een land besturen en verantwoordelijkheid tonen. Voorts valt te verwachten dat de sterk hiërarchische structuur van een uit zijn jasje gegroeide PVV door interne trammelant en gebrek aan competente politici zichzelf aanvreet. In Oostenrijk werd de FPÖ van Jörg Haider in de coalitie al snel vermorzeld. Ook de werdegang van Leefbaar Nederland en later de LPF zijn voorbeelden van partijen die een solide, capabele basis ontbeerden en alles ophingen aan één gezicht. Ook vanuit het buitenland doemen grote complicatie op. Met Wilders aan de macht slaat Nederland internationaal een pleefiguur; enorme imagoschade loert. Een boycot van de Verenigde Naties is niet denkbeeldig. Mensenrechtenorganisaties gaan overuren draaien. De Europese Commissie en buitenlandse regeringsleiders, ook Barack Obama, zullen moeilijk accepteren zaken te moeten doen met een premier die Fitna-filmpjes in elkaar knutselt. Handelsrelaties met Noord-Afrikaanse en Arabische werelddelen belanden in onzeker vaarwater, terwijl ambassadeurs vriendelijk wordt verzocht de biezen te pakken. Politiek, cultureel en economisch zal Nederland klappen moeten incasseren en mogelijk zelfs geïsoleerd raken, wat funest is in onze sterk geglobaliseerde wereld. Als uitgesproken Israëlivriend zal Wilders het vooral moeten hebben van de autoriteiten in Jeruzalem – en welke fijne vrienden dat zijn weten ze bij de VN en Amnesty International goed uit te leggen. De nieuwe status quo zal op allerlei manieren voelbaar zijn, maar het sterkst op de gevoeligste plek: de portemonnee. Gemor zal opklinken. Oppositie en coalitiegenoten zullen bloed ruiken zodat het wachten is op wanneer en wie de stekker eruit haalt. Nederland zal dus eerst door deze fase heen moeten voordat het zich kan herstellen. Pas na een Kabinetsval zal het electoraat inzien dat de keuze voor ultra-rechts een vergissing was; dat de slogans van de PVV onwerkbare en onhoudbare flauwekul zijn. Men zal ontwaken uit een boze droom. Maar daarvoor is dus eerst een boze droom nodig, een schok. Precies zoals Obama pas mogelijk was na Bush. Zonder duisternis geen licht. Daarom: Laat Wilders fijn premier worden. |
Democratie is niet terreur van de meerderheid
In zijn blogpost bij Sargasso maakt PvdA kandidaat René Cuperus een grote denkfout als hij D66 verwijt de uitslag van het referendum over de Europese Grondwet niet te respecteren. Volgens Cuperus had D66 na het ‘Nee’ in 2005 van mening moeten veranderen over Europa. Dat is nogal een beperkte opvatting van democratie: de meerderheid bepaalt wat de minderheid moet vinden. Cuperus volgt de methode Verdonk: hij laat zijn mening bepalen door de uitslag van een stemming. Minderheden of pluralisme bestaan niet voor Cuperus. 38% van de Nederlanders heeft ‘Ja’ gezegd tegen de Grondwet. Voor Cuperus bestaan die mensen niet, maar bij D66 krijgen ook zij een stem. D66 was ook voor een tweede referendum, over het Verdrag van Lissabon, maar dit Kabinet was daartegen. Misschien dat Mijnheer Cuperus zijn pijlen dus beter kan richten op zijn PvdA collega’s in de regering. D66 respecteert de uitslag van het referendum, en als het tot een stemming in de Tweede Kamer was gekomen, had D66 inderdaad (met pijn in het hart) tegen de grondwet gestemd. Wij nemen ons verlies: we hebben geen meerderheid kunnen krijgen voor ons standpunt. Maar D66 was pas ongeloofwaardig geweest als we na de uitslag van het referendum als een windvaantje onze opvattingen over hervorming van Europa hadden veranderd. Wij nemen onze kiezers serieus en praten ze niet naar de mond. En we proberen ze zeker geen zand in de ogen te strooien met een paar excuus-Eurosceptici op de kieslijst, over geloofwaardigheid gesproken… D66 is nog steeds van mening dat Europa veel slagvaardiger en democratischer moet worden. De uitdagingen waar Europa voor staat kunnen niet meer worden opgelost volgens de methode van diplomatieke onderhandelingen tussen regeringen. Europa moet af van de 27 verlammende veto’s. Veto’s leiden niet tot meer invloed voor Nederlandse burgers (met een veto kan je alleen blokkeren, geen invloed uitoefenen), maar wel tot ingewikkelde getrapte besluitvorming, en ondoorzichtige achterkamer deals waar de burger buiten spel staat. Met de Grondwet en zijn opvolger, het Verdrag van Lissabon, kunnen we die achterkamertjes juist afschaffen. D66 had graag gezien dat de Grondwet/het Verdrag veel verder was gegaan in het democratischer, transparanter en slagvaardiger maken van Europa. Maar D66 vindt een kleine stap vooruit altijd nog beter dan helemaal geen stap vooruit. Met zijn afwijzing van de Grondwet bereikt Mijnheer Cuperus echter alleen dat de status quo behouden blijft, en missen we een kans om Europa iets beter te maken. Cuperus verwijt D66 ook kritiekloos te zijn naar Europa. Dat vind ik ontzettend ironisch. D66 is buitengewoon kritisch als het gaat om bijvoorbeeld het democratisch deficit in Europa, het landbouwbeleid, de afkalving van de burgerrechten, enzovoort. Maar Cuperus gooit een paar dingen door elkaar: de keuze om iets op Europees niveau te doen is één ding. De keuze HOE we het doen, m.a.w.: onze politieke opvattingen, is een tweede. Cuperus betitelt alle Europees beleid waar hij het mee oneens is als ongewenste Brusselse inmenging. Cuperus wil alleen Europees beleid als het hem past, een beetje als de SP. Die willen bijvoorbeeld geen ‘Brusselse bemoeienis’ als het gaat om de regels van de vrije markt, maar ze willen (net als PvdA en GL) wèl een Europees minimumloon regelen. Cuperus en SP willen alleen Europees beleid als het 100% PvdA of SP beleid is. Anders niet. Ze kunnen kennelijk niet accepteren dat een meerderheid iets anders wil. Wie is er nu eigenlijk opportunistisch en ondemocratisch? D66 heeft al jaren een heldere en eenduidige visie op de richting en vorm van Europa. Bij D66 weten de mensen wat ze krijgen. |
So hee. NRC hakt in op MarokkanendramaHa fijn. NRC-freelancer Paul Andersson Toussaint duwt in een allesvernietigend essay stadsdeelvoorzitter Fatima Elatik (PvdA) even minutieus het prikkeldraad in. In het uiterst lezenswaardige artikel veegt Andersson Toussaint – die de methode Marcouch overigens uitvoerig prijst – de vloer… Lees meer » |
Wiegel en Bolkestein scharen zich achter SP
De commissie-Dijsselbloem (onder aanvoering van PvdA-er Jeroen Dijsselbloem) was ook genadeloos in haar oordeel over de ontwikkelingen in het onderwijs van de afgelopen jaren. Dat niet elke respondent van het onderzoek zich gelukkig voelde met de resultaten, blijkt uit dit interview met wetenschapper Robert-Jan Simons. Hij voelt zich zelfs ‘misbruikt’. In maart van dit jaar sprak ik samen met college Ianthe Sahadat met hem en andere ‘onderwijsvernieuwers’ (en een tegenstander) voor een artikel in Volkskrant Banen. Ik weet dat onderwijsvernieuwing een heet hangijzer is. De opvattingen verschuiven steeds meer naar een gesloten circuit: de docent heeft het voor het zeggen, er moet een canon van kennis komen, overal moeten minimumeisen worden gesteld, strengere normen bij de examens… Een meer liberale opvatting, zoals Ewald Engelen van de Waterlandstichting propageert, lijkt niet populair. De oude liberaal en de oude socialist Hans Wiegel haalde in november 2008 in de Pers eveneens BON aan en uitte kritiek op het Nieuwe Leren. Kijk aan: Wiegel en Marijnissen, de oude liberaal en de oude socialist kunnen elkaar de hand schudden. Gerrit vs. Frits Bolkestein
Toch, het huidige VVD-programma lijkt in beginsel wel degelijk te pleiten voor iets anders dan ‘de macht bij de docent’, zoals ouderling Wiegel propageert. “De meest kansrijke aanpak is open samenwerking tussen bedrijven (grootbedrijf en MKB), kennisinstellingen, universiteiten en hogescholen en de overheid. Regionale aanpak, zoals Brainport Eindhoven, en een landelijke aanpak, zoals met de MKB-vouchers, kunnen beide werken. Open de kluizen van kennis!†aldus één van de huidige VVD-standpunten over onderwijs. De onderwijswoordvoerder van de VVD, Ineke Dezentjé Hamming, noemt competentie gericht onderwijs (cgo) – ondanks de problemen – ‘een prachtig concept’. Doet dat pijn bij de oude garde? Homo Zappiens Oude liberalen als Bolkestein en Wiegel kunnen beter snuffelen aan de staart van de links-conservatieve hoek als ze willen dat het onderwijs eruit moet zien zoals zij dat willen. Met liberalisme heeft hun opvatting niet veel meer te maken. Zij werpen met zulke sympathieën, net als de SP, een stok in het wiel van een progressieve kenniseconomie. |
Nederlandse Klokkenluiders Partij zonder klok, luiders en een partij
Begin met een Lijst Pim Fortuyn van Boarnsterhim, gebruik woorden als lijstrekkers (sec) en lijstrekers (weer sec) in je verkiezingsprogramma, rommel wat met de mogelijke kandidatuur van De Roy van Zuydewijn, dicht holle zinnen toe aan lijsttrekker en medisch psycholoog (?) Engel Vrouwe ala “Als zodanig is hij deskundig op het gebied van de grondbeginselen van de drijfveren van het menselijk gedragâ€, laat je 8-jarige neefje een website bouwen met als enige feature een scrollbar… Gebruik in je verkiezingsprogramma en andere paranoïde epistels zo min mogelijk juiste interpunctie en veel taalfouten, zoals deze fantasyroman-in-één-alinea: “Zou Pim Fortuyn zijn teruggekeerdin de persoon van Engel Vrouwe? Niet alleen qua beeldende gelijkenis, maar eveneens wat inhoud betreft. Waar Pim Fortuyn Professor Doctor mocht gebruiken als titulatuur mag Engel Vrouwe dat gebruiken als Doctorandus. Nu wil het toeval. Of misschien is het wel geen toeval?! Dat Fortuna of Fanum Futunae (Vrouwe Fortuna) de Romeinse godin van het geluk (kans) is. Ze wordt vaak afgebeeld met vleugels. Ook heeft Vrouwe Fortuna vaak een rad bij haar. Hiervan komt dan ook de uitdrukking: “Het rad van Fortuinâ€. Ook het spreekwoord: “Vrouwe Fortuna†lacht U toe†is hiervan afgeleid. Zou het dan geen toeval zijn dat Engel Vrouwe volgens velen een sprekende gelijkenis vertoont met Pim Fortuyn en dat bovendien zowel de familie Fortuyn als de familie Vrouwe uit hetzelfde Rooms Katholiek milieu komen van de Zaanstreek van Wormer, Wormerveer, Krommenie en Assendelft”
In dit verkiezingsblog van Trouw maakt Harm Wiersma nog een onbedoeld ludieke uitglijder. Hij omschrijft in de derde alinea de koers van de NKP als ‘liberaar’. Ik heb medelijden met de eindredacteul van het sportkatern van de Telegraaf, waarvoor Wiersma overigens slechts een damrubriek schrijft. Maar ja, zoals Wiersma zelf in het eerder genoemde promotiefilmpje zegt: ‘Dammen en politiek hebben een paar zaken gemeenschappelijk’. Eh, ja, ’s goed. Voor wie nog écht een dambord voor zijn kop heeft en twijfelt over een eventuele stem op de Klokkenluiders – maar inderdaad, Pim kon ook geen Engels:
|
Mijn bijzondere kinderenIn aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Voorwaarde is wel dat ze meedoen in de discussie die er op volgt. Hier de bijdrage van de Judith Merkies, vierde op de lijst van de PvdA. Mijn bijzondere kinderen, Elk jaar op 4 mei vertel ik over de oorlog en over Anne Frank. Toen ik jullie dat laatst vroeg wisten jullie het nog feilloos van vorig jaar. Natuurlijk, in ieder huis wordt verteld over de oorlog, maar bij ons komt de geschiedenis van twee kanten, met een Duitse vader en een Nederlandse moeder. Daarom kunnen we niet om de geschiedenis heen, onze kinderen, jullie, zijn vredeskinderen. Liefde overwint, waar wapens hebben gefaald. Je vader kan het jullie vertellen, Duits zijn betekent altijd weer geconfronteerd met vooroordelen en makkelijke stempeltjes. Altijd weer de oorlog, de fiets die terugmoet, de Heil Hitlers, ook na 64 jaar. De grootvaders van je vader leefden in het Derde Rijk, de ene was officier in het leger en de andere keerde zich tegen de maatschappij en haar normen. De officier had misschien principes tegenover zijn land, maar niet tegenover zijn kinderen, die hij nog tijdens de oorlog verliet en nooit meer heeft willen zien. De andere had wel principes tegenover zijn kinderen, maar niet tegenover zichzelf en eindigde met de fles in de hand. Deze laatste grootvader droeg de verscheuring al in zich, met voorouders uit Polen, het altijd en eeuwige onderdrukte land, een Poolse naam en een Duitse identiteit waarmee hij zich tijdens het nazi-regime niet wilde identificeren. Berlijn was lang synoniem met de aanklacht tegen het communisme, tegen de onvrijheid, tegen het onderdrukken van een volk. Toen President Kennedy in 1963 zei: “Ich bin ein Berlinerâ€, bedoelde hij, ‘ik steun de strijd tegen de onvrijheid’. De onvrijheid van het communisme. Ook President Reagan zorgde voor mooie quotes in 1987, staand voor De Muur bij de Brandenburger Tor met “Mr Gorbachev, tear down this wall!â€. Jullie vader is een ‘Berliner’, van de west kant. Hij groeide op binnen de grenzen van De Muur, die overal was. Zelfs in het bos, als je wandelde, zelfs in het midden van het meer, maar dan van prikkeldraad, als je ging roeien. En altijd, als je even uit die kleine enclave wilde ontsnappen, dat eindeloze wachten bij de grens, de intimiderende controles en het voelen van de angst. Er was scheiding in de werkelijkheid, maar eenheid in gedachten. De West-Berliners keken naar Oost-Duitse kinderprogramma’s, das Sandmaennchen, en de Oost-Berlijners droomden weg bij de beelden van de Bundesrepublik. Als je altijd omringd bent door onvrijheid, vrienden maakt bij internationale sportwedstrijden die niet vrij zijn, dan weet je de vrijheid te waarderen. Als er dan ook een dag is die je vader tekent is het 9 november 1989. De nacht van de Val van de Berlijnse Muur. Die avond ging ook hij naar De Muur en stond hij bovenop te juichen toen de eerste Oost-Duitsers een beetje verdwaasd naar West-Berlijn liepen. Die nacht is niet alleen Duitse, maar ook Europese geschiedenis. Niet langer onderdrukking op Europese bodem, een triomftocht voor de democratie. Maakte je vader de contouren van de onvrijheid van nabij, maar toch van buiten mee, mijn moeder en jullie oma zag de onvrijheid van binnen. Zij zat op school in Stalin’s hoogtijdagen, moest met de rode zakdoek om van de verplichte jeugdorganisatie leuzen roepen die de leider bewierookten. Van nabij merkte zij dat het beter was in Hongarije om je mening niet hardop te zeggen en je vrienden zorgvuldig te kiezen. Zij koos in 1956 liever voor een onzeker bestaan, maar in vrijheid, dan een geregeld bestaan in een bezet land. Zij vluchtte naar Nederland een half jaar voor de ondertekening van het Verdrag van Rome. Het verdrag dat de basis legt voor het Europa zoals wij het nu kennen. Na de Eerste Wereldoorlog, nog zo’n geschiedenis die wel op jullie en je vaderskant drukt, maar niet op mij, maakte Europa een grote fout. De landen die door Duitsland waren bezet, besloten na de bevrijding Duitsland streng te straffen. Bitterheid, wrok en wraak zijn geen goede basis voor vrede en Duitsland leed zwaar onder de opgelegde herstelbetalingen. Hitler bood met zijn populisme, simplisme en intolerantie Duitsers een nieuwe identiteit aan: trots op Duitsland. De gevolgen van deze onbezonnen trots herdenken we elk jaar op 4 en 5 mei. Na de bevrijding, die ook voor veel Duitsers een bevrijding was, maakte Europa niet nogmaals dezelfde fout. Integendeel, Europa steeg, geholpen door de Verenigde Staten, boven zichzelf uit en beschouwde Duitsland als partner in de wederopbouw op de puinhopen van de oorlog. Duitsland werd niet buitengesloten maar juist ingelijfd in de groep. Duitsland en Nederland werden de founding fathers van de Europese Unie. Vooral Duitsers kregen hiermee de mogelijkheid van een andere positieve identiteit, die van Europeaan. De handreiking naar Duitsland, de handreiking van de onderdrukte maar uiteindelijk overwinnaar, aan de onderdrukker maar uiteindelijk verliezer, dit gebaar van tolerantie ligt ten grondslag aan de vrede, vrijheid en de welvaart waarin wij vandaag leven. En hoe ziet Europa er nu 50 jaar na deze visie uit? Hoe ziet Europa er voor jullie uit met ouders die alle kloven die er in Europa zijn samen overbruggen. De fout-goed kloof van de oorlog, de kloof oost-west en de kloof communisme-kapitalisme. Hoe ziet Brussel er uit met ouders die samen zes jaar voor Europa werkten? Hoe ziet Nederland er uit met een moeder die de politieke ambitie heeft om Nederland en Europa elkaar beter te later begrijpen? Hoe zien Nederland, Duitsland en Europa er uit dit jaar op 9 mei, Schumandag, Dag van Europa? Europa is op wat smetten na vrij. Vele kloven zijn overbrugd, alhoewel er nog een grote kloof is tussen arm en rijk. Nieuwe strijden moeten worden gestreden, zoals de strijd tegen de economische crisis en de strijd tegen de klimaatsverandering. Vrijheid is een gemeenplaats en wordt al lang niet meer gezien als bijzonder. En het is juist die vrijheid en de handreiking naar anderen om de maatschappij samen beter te maken die op dit moment onder druk staat. Veel mensen zijn ontevreden en bezorgd over wat Europa is geworden, een project in plaats van een ideaal, een instituut in plaats van een visie. Veel mensen keren naar binnen en sommige politici spinnen opnieuw garen bij populisme, simplisme en intolerantie. De nog nooit vertoonde handreiking naar elkaar, de internationale en Europese samenwerking maakt de vorige eeuw ondanks de enorme zwarte bladzijden zo bijzonder. Ik hoop voor jullie dat deze eeuw net zo bijzonder mag worden, zonder zwarte bladzijden. Als er iets duidelijk is, is het dat liefde en problemen niet tegengehouden worden door grenzen. Jullie moeder, |
At the polling station
|
Moeten we ambtenaren eenvoudiger kunnen ontslaan?
Is het werkelijk zo eenvoudig? Is het inderdaad zo dat de inderdaad goede ontslagbescherming alleen maar ten voordele van ambtenaren zelf is? En niet ook een voordeel kent voor de samenleving als geheel? Ik denk het wel. Niet dat ik het volledig oneens ben met mevrouw Kaya, maar ik denk dat we erg moeten oppassen met het onszelf rijk te rekenen wanneer het gaat om het overheidspersoneelsbeleid. Een feit is dat, juist met uitzondering van de rechterlijke macht en defensie, de groepen dus die Kaya wil beschermen, tegenover de grotere rechtszekerheid een betrekkelijk magere inkomenspositie staat. Vooral voor hoger opgeleide ambtenaren. Dat zal in het huidige klimaat van recessie misschien geen groot probleem zijn, maar in tijden van hoogconjunctuur zal het niet eenvoudig zijn goede mensen te werven of vast te houden. Een tweede feit is dat Nederland in verhouding tot overige westerse landen helemaal niet zoveel ambtenaren heeft. België, Duitsland, Frankrijk, Italië en Groot Brittannië bijvoorbeeld hebben in verhouding meer ambtenaren dan Nederland. Een derde feit is dat corruptie onder Nederlandse ambtenaren samen met o.a. Zwitserland, de VS, Zweden en Singapore tot het laagste ter wereld behoort. Een vierde feit is dat juist de overheid een enorm vergrijzingsprobleem onder haar werknemersbestand kent en dat verslechtering van arbeidsvoorwaarden dit probleem zal verergeren. Tenslotte is het ook een feit dat de rechtspositie van ambtenaren de afgelopen jaren al behoorlijk versoberd is. Wachtgeld voor ambtenaren is bijvoorbeeld al per 1 januari 2001 afgeschaft en regelingen voor ziektekostenverzekeringen en pensioen grotendeels met het bedrijfsleven gelijkgetrokken. Betekent dit dat Fatma Koser Kaya helemaal ongelijk heeft? Nee zeker niet. Als ingewijde in diverse overheden, zowel op rijksniveau als gemeenteniveau kan ik beamen dat efficiency en effectiviteit van het ambtenarenwezen verbeterd kan en moet worden. Ook kan ik beamen dat er inderdaad incompetente, luie, lastige en waarschijnlijk ook spook/raam ambtenaren voorkomen. Net zoals er in elke (grote) onderneming incompetente, luie, lastige werknemers voorkomen. Dus ja, daar iets aan doen lijkt mij geen slecht idee. Echter versoepeling van het ontslagrecht zal ook gepaard moeten gaan met totale aanpassing van de arbeidsvoorwaarden naar een volwaardige werkgever – werknemer relatie met alle rechten en plichten van dien. Dat betekent dus onder andere volledig stakingsrecht, ook als het gepaard gaat met (grote) schade aan de maatschappij. Dat betekent dus een normale arbeidsovereenkomst waarbij normale onderhandelingen over individuele arbeidsvoorwaarden mogelijk zijn. Het betekent een sterke beperking van de huidige geheimhoudingsplicht zodat ambtenaren daadwerkelijk kunnen en mogen berichten over misstanden binnen de overheid. En het betekent het accepteren dat of het ambtenarenkorps, zeker in tijden van hoogconjunctuur, of een stuk duurder wordt of kwalitatief sterk zal verslechteren. Of deze extra kosten kunnen worden opgevangen doordat we als samenleving met minder ambtenaren toe kunnen staat voor mij niet onmiddellijk vast. Het overgrote deel van de ambtenaren (circa 89%), bevindt zich tenslotte in de uitvoerende dienst en is niet bezig met het maken van beleid. Wanneer Fatma overigens haar pleidooi sluitend wil maken dan zou zij ook politici eens mee moeten nemen in haar bespiegelingen. Wanneer er tenslotte één groep is die riante rechtsbescherming geniet, dan is het wel de politiek zelf met haar behoorlijk riante wachtgeldregeling. |
Wilders wil geen EU-bemoeienis, maar wel het Europees Hof gebruiken
Er wordt een conferentie georganiseerd in de Deense hoofdstad Kopenhagen over vrijheid van meningsuiting. Wilders zou zijn uitgenodigd voor deze conferentie door de Deense Volkspartij. Mede-organisator en politieke partij Liberal Alliance had echter geen zin in Wilders omdat de conferentie anders zou uitdraaien op een ‘Freakshow’, volgens Anders Samuelsen van die partij in de krant Politken van 25 maart. Boycot
Tegen Europa Klaagt Wilders dat hij nergens mag binnenkomen, zijn collega en lijsttrekker voor de Europese verkiezingen Barry Madlener krijgt juist het verwijt van o.a. de VVD dat hij te weinig opdraaft bij belangrijke EU-gerelateerde bijeenkomsten. Om er dan vervolgens doodleuk aan toe te voegen dat het Europarlement afgeschaft moeten worden. Madlener wil het ‘overbodig maken‘. Tja. Als je zo anti-Europa bent, moet je op de blaren zitten en de soevereiniteit en karakteristieke nukken van elk land maar respecteren. En al helemaal niet bij een Europees Hof gaan uithuilen. Je kon het toch zo goed zelf? Meer Nederland, minder Europa. |
Het nationale belang van een Green DealIn aanloop naar de verkiezingen voor het Europees Parlement, hier in Nederland op 4 juni, biedt Sargasso aan alle partijen deelnemen ruimte om middels gastbijdragen hun standpunten naar voren te brengen. Voorwaarde is wel dat ze meedoen in de discussie die er op volgt. Hier wederom een stuk van Judith Sargentini, lijsttrekker van GroenLinks. Dit maal samen met Rens van Tilburg.
Mondiale problemen Inmiddels voorspelt de Europese Commissie dat de landen van de Europese Unie dit jaar vier procent van hun inkomen zullen inleveren. Helaas brengt dat een einde van de armoede en de stijgende zeespiegel niet dichterbij. Sterker, de Wereldbank voorspelt dat als gevolg van de financiële crisis jaarlijks tot vierhonderdduizend kinderen extra zullen sterven. En terwijl klimaatwetenschappers alsmaar dramatischer voorspellingen produceren, worden plannen voor windparken op zee afgeblazen en beëindigt Shell zijn investeringen in zonne-energie. En het einde van de huidige crises is nog niet in zicht. Naar schatting hebben de banken nog maar een derde van de verliezen op hun giftige kredieten bekendgemaakt. De aandelenmarkten verloren wereldwijd twintigduizend miljard dollar van hun waarde. Om dit bedrag in perspectief te plaatsen: Stern bepleitte een verdubbeling van het wereldwijde onderzoek naar duurzame energie naar twintig miljard dollar; Sachs vroeg om een extra investering van honderd miljard dollar per jaar. In plaats daarvan dalen de hulpgelden dit jaar met veertig miljard dollar. Banken zoeken veiligheid. Alles wat relatief onbekend is, van opkomende landen tot nieuwe technologieën, krijgt geen krediet meer. Wereldwijde oplossingen Ook in opkomende economieën verdwijnt met de prille economische vooruitgang de nog veel prillere bereidheid om te investeren in het klimaat. Juist de Chinezen en Indiërs hebben we ditmaal net zo hard nodig als indertijd de Amerikanen bij de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Voor beide crises bestaan namelijk enkel mondiale oplossingen. Geen land of regio is in staat om zelfstandig een weg te vinden uit de financiële of klimaatcrisis. We staan, om het maar eens plechtig te stellen, op een kruispunt in de menselijke geschiedenis. Durven we de echte problemen onder ogen te zien? En zetten we er vervolgens met z’n allen de schouders onder? Of modderen we voort in een brei van ontkenning, onbegrepen eigenbelang en kortzichtigheid? Helaas zijn de afgelopen maanden weinig hoopgevend. Obama ziet de weerstand tegen zijn groene ambities groeien, net als het aantal protectionistische wetten dat op zijn bureau belandt. Ook in de EU regeert het protectionistisch populisme, van Browns roep om‘British jobs for British workers’ tot Sarkozy’s ‘eigen auto eerst’-beleid en de ‘eigen kuil eerst’-bijdrage van onze patriottistische staatssecretaris van Vakantiezaken, Heemskerk. De G20-top in Londen was dan ook vooral een PR-succes. Geen afspraken over de aanpak van gifkredieten, geen discussie over de Chinees-Amerikaanse handelsbalans, geen belofte van de EU om de aangeslagen economie te stimuleren op vergelijkbare wijze als de VS, het Verenigd Koninkrijk, Japan en China dat doen. Het is ook verleidelijk ons in te beelden dat de crises aan ons voorbij zullen gaan, of dat we toch nauwelijks kunnen bijdragen aan de oplossing. Gebruiken de Amerikanen niet veel meer energie? Om over de Chinese groeicijfers nog maar te zwijgen. En waren het niet anderen die op de pof leefden? Moeten wij daarvoor nu de prijs betalen? Het eerlijke antwoord is: ja. De wereldeconomieën zijn nu eenmaal zo verknoopt dat er geen ontsnapping mogelijk is. Dat geldt zeker voor een land(je) als Nederland, met zijn buitengewoon open economie en grote financiële sector. In goede tijden plukken wij volop de vruchten van de internationalisering. En ook nu profiteren we van de gezamenlijke munt; zonder de euro zou ons hetzelfde lot hebben getroffen als het eenzame IJsland. Maar die internationalisering betekent ook dat we een flinke tik meekrijgen van wat er elders gebeurt. Tel daarbij op dat we met onze ligging in een laaggelegen delta de gevolgen zullen voelen van een stijgende zeespiegel. Wij vinden het dan ook een uitgesproken Nederlands belang is dat de benodigde wereldwijde coalitie tot stand komt. Of dat gaat lukken is zeer de vraag. Voor ieder land afzonderlijk is het aantrekkelijk de anderen de kastanjes uit het vuur te laten halen. Laat onze Amerikaanse, Franse en Duitse handelspartners zich maar in de schulden steken. Het is echter precies deze houding van ‘individuele slimheid’ die zal leiden tot ‘collectief falen’. En om misverstanden te voorkomen: als het collectief faalt, blijft er van de individuele slimheid niet veel meer over. Dan zijn we allemaal de klos. De Amerikaanse president Roosevelt bestreed in de jaren dertig van de vorige eeuw met zijn New Deal niet alleen de recessie, maar werkte ook structureel aan sociale zekerheid en het voorkomen van toekomstige financiële crises. Een vergelijkbaar gedurfde aanpak is ook nu nodig. Dit keer is het de achterstallige aanpak van het klimaatprobleem die schreeuwt om aandacht. Wij pleiten daarom voor een Green Deal. Hierbij onderscheiden we maatregelen voor de korte en de middellange termijn. Maar voor beide geldt dat de belangrijkste besluiten dit jaar moeten vallen. Stimuleer de juiste vraag Het urgente economische probleem is dat de private sector doorslaat in zijn zuinigheid. Er wordt door banken, consumenten en bedrijven zo hard op de rem getrapt dat we in een vicieuze cirkel terecht dreigen te komen. Daarbij stelt iedereen zijn bestedingen uit, bevreesd voor de toekomst. Een toekomst die daardoor alsmaar angstaanjagender wordt. Het gevolg: ook gezonde bedrijven gaan ten onder. Waardevolle structuren gaan verloren, netwerken binnen en buiten bedrijven die met veel geld, tijd en moeite tot stand zijn gekomen. Om nog maar te zwijgen over de moedeloosheid die zich van de werklozen meester maakt. De vorige keer dat een dergelijke vraaguitval wereldwijd toesloeg, ruim tachtig jaar geleden, begon de wereldeconomie pas weer te draaien nadat de publieke uitgaven op keynesiaanse wijze waren verhoogd. Tot dan toe hadden de werklozen in de steden honger, terwijl de oogst op het land stond te verrotten. De natiestaten probeerden de grenzen te sluiten voor de problemen en deze via protectionistische maatregelen af te wentelen op de buurlanden. Dit beggar thy neighbour-beleid bracht uiteindelijk de hele buurt aan de bedelstaf. Zo erg zal het nu niet worden. We hebben sindsdien heel wat solidariteit en openheid vastgelegd in wetten (sociale zekerheid) en verdragen (Europese interne markt, WTO). Het beleid moet zich richten op die delen van de wereldeconomie waartoe dit vangnet zich niet uitstrekt: de wegvallende private bestedingen en de minder ontwikkelde landen. De tijdelijke vervanging van private door publieke uitgaven stelt overheden voor de vraag waar het geld aan uit te geven. Bij voorkeur aan iets waar we later nog wat aan hebben en dat effect heeft in de periode dat de werkloosheid oploopt. Afgaande op eerdere recessies zal dat zeker nog tot in 2011 het geval zijn. Niet alle spades hoeven dus nu meteen de grond in. Toch blijkt de neiging groot om op beproefde recepten te vertrouwen. Zie de steun aan de auto-industrie en de verbreding van de wegen als hoofdmoot van de Europese stimuleringspakketten. Maar welke zin hebben nieuwe wegen en meer auto’s als we juist minder moeten rijden? Groene investeringen leveren direct besparingen op. Minder geld dat we aan Russisch gas en olie uit het Midden-Oosten kwijtraken. Maar vooral de noodzaak van een duurzamere levensstijl maakt investeren in een schone economie rendabel. De kennis en vaardigheden die we ontwikkelen bij het isoleren van huizen en kantoren, het bouwen van windmolens op zee, elektrische auto’s en nieuwe OV-systemen hebben toekomstwaarde. Extra aandacht verdient ook die andere ‘risicogroep’ waar de financiële markten nu hun handen van aftrekken: de opkomende landen en de allerarmsten. Daar is vaak nauwelijks een stelsel van sociale zekerheid en staan de overheidsfinanciën nog beroerder voor. De EU-landen snoeien in hun hulpbudgetten. Dit is niet alleen onfatsoenlijk, het ontkent ook de wederzijdse afhankelijkheid. In deze landen groeide net een bereidheid om mee te doen aan een internationale aanpak van de klimaatproblematiek. Die bereidheid dreigt nu verloren te gaan. Naast deze noodverbanden moet de Green Deal ook afspraken bevatten om misbruik van de wereldwijde afhankelijkheden te voorkomen. Het internationale culturele en economische verkeer heeft ons veel goeds gebracht. Europese samenwerking en globalisering zijn per saldo voordelig en verrijkend, maar ze zijn niet vrijblijvend of zonder nadelen. De globalisering heeft geleid tot het ontstaan van mondiale publieke goederen, maar niet tot instituties om deze te beschermen. We plukken allemaal de vruchten van ‘een redelijk stabiel klimaat’ en ‘vertrouwen in het financieel systeem’. Deze beide ‘publieke goederen’ bieden individuele bedrijven en landen echter ook de mogelijkheid om deze voor eigen gewin te misbruiken, ten koste van de mondiale gemeenschap. De uitdaging is om afspraken te maken die dit in de toekomst voorkomen. De eerste mogelijkheid daartoe is eind dit jaar. Dan moeten in Kopenhagen wereldwijd bindende afspraken worden gemaakt over het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen. Het verstoken van kolen, olie en gas brengt kosten met zich mee voor anderen. De Amerikaanse SUV’s bedreigen de kustgebieden in Bangladesh. Aan de pomp wordt nu echter enkel afgerekend voor de kosten die Shell of BP heeft gemaakt, niet voor de extra dijken die nodig zijn in Bangladesh. Zonder het beprijzen van deze negatieve gevolgen zal de aanpak van het klimaatprobleem achter de feiten aan blijven hobbelen. Alleen via bindende internationale afspraken bereiken we dat het publieke goed van ‘een redelijk constante temperatuur’ veilig is. Net zo is ‘vertrouwen in ons financieel systeem’ een groot, maar kwetsbaar publiek goed. Alleen omdat we erop vertrouwen dat we van de bankier ons geld terugkrijgen, zijn we bereid het bij hem in bewaring te geven. De meeste mensen zijn zich er nauwelijks van bewust dat diezelfde bankier het geld vervolgens in een veelvoud weer uitleent. Deze wisseltruc is zowel de motor van ons kapitalistisch systeem als de achilleshiel. Naast ‘ruimte voor groei’ biedt het ook de mogelijkheid om onverantwoorde risico’s te nemen met andermans spaargeld. Het waren juist de banken met een ‘gouden’ reputatie die de private geldpers lieten draaien, wetende dat ze bij problemen toch wel gesteund zouden worden. Het was ‘kop: de bank wint, of munt: de staat verliest’. Het resultaat is bekend: we hebben allemaal verloren nadat bankiers enkele jaren flinke bonussen konden bijschrijven.
Internationale regels en toezichthouders zijn nodig zodat banken en bedrijven landen niet tegen elkaar kunnen uitspelen, met een race to the bottom op het gebied van belastingen, regulering en toezicht tot gevolg. Het leven op krediet is voorbij. Gevaar is wel dat we hierbij doorschieten en met ons streven naar financiële stabiliteit onze laatste kans op een stabiel klimaat missen. De strijd tegen klimaatverandering zal veel inventiviteit, innovatie en investeringen vergen. Te zuinige ministers van Financiën en overmatig risicomijdende banken zijn misschien wel net zo gevaarlijk voor ons klimaat als kolencentrales, kiloknallers en straalmotoren. We leven in ongekende tijden. Bovenop de klimaatcrisis is er nu ook een financiële en economische crisis. Een wereldwijde Green Deal is nodig, waarbij de rijke en opkomende landen zich vastleggen op een ingrijpende economische koerswijziging. Dat vereist een hoeveelheid durf en solidariteit die de huidige generatie politici zich nauwelijks kan voorstellen. Veel lijsttrekkers bij de Europese verkiezingen hameren erop dat zij het Nederlands belang zullen verdedigen in Brussel. Alsof er een objectief nationaal belang bestaat dat per definitie tegengesteld is aan het Europese en mondiale belang. Wij vinden dat Nederland er alle belang bij heeft om voortrekker te zijn van een grensoverschrijdende Green Deal. Judith Sargentini is lijsttrekker voor GroenLinks bij de Europese verkiezingen. Dit artikel verschijnt in de bundel ‘Ons belang in Europa‘ (download). Die wordt vrijdagmiddag gepresenteerd tijdens het afscheidssymposium ‘Het Nederlands belang bestaat niet’ (programma & inschrijving) voor de vertrekkende GroenLinks-europarlementariërs Kathalijne Buitenweg en Joost Lagendijk. |
Libanon Calling
In Libanon zijn bepaalde kunstuitingen verboden. Niet alleen het oeuvre van Jane Fonda (!) wordt verbannen door de zogenaamde veiligheidsdienst Sûreté General. (Fonda zou in 1982 in Israël hebben gelobbyd om stemmen te werven voor haar toenmalige man en senaatskandidaat Tom Hayden). Ook boeken van (joodse) schrijvers als Philip Roth, Saul Bellow en Isaac Bashevis Singer schijn je in Libanon niet te vinden. Althans, dat beweert William Marling in The Wall Street Journal, die het daarom extra betreurt dat Beiroet tot UNESCO’s 2009 World Book Capital City is benoemd. Er is geen officiële ‘zwarte’ lijst van deze Sûreté General. En dat censureren heeft niet alleen met Israël te maken, kan regisseur Marc Abi Rached beamen. Op 16 februari kreeg de Libanese regisseur te horen dat hij zijn film ‘Help’ niet mocht vertonen. Officieel heeft hij nooit de ware toedracht van het verbod mogen vernemen. Maar in de film komen taboes als prostitutie, dakloosheid en drugs aan bod. “We hebben nooit een statement ontvangen van de autoriteiten. Niets,†zegt Abi Rached. Toch doet de creatieve sector haar uiterste best. Op de zwarte markt is elke film te verkrijgen. En de jeugd zit bepaald niet strikt 24 uur per dag met de neus naar Mekka. Zelfs dj’s uit Berlijn brengen een bezoek aan Beiroet in nachtclub Basement. Acts als Sigur Ros en Cosmo Vitelli zijn vriendjes op MySpace. De slogan “It’s Safer Underground” heeft een dubbele betekenis, zeker met de luchtaanvallen van Israël vers in het achterhoofd. Andrew Lee Butters schreef twee jaar geleden een artikel in Time over het ‘hippe’ Beiroet. Leuke bijkomstigheid dat op 2 mei jl. de oudedagvoorziening van Andrew Eldritch – en stokpaardje van ondergetekende – The Sisters of Mercy speelde in het prestigieuze Forum de Beyrouth (die haar website sinds 2006 niet update). De song Doctor Jeep met de regels ‘Here come the golden oldies / here come the Hizbollah’ werd trouwens overgeslagen. Twee dagen later stond de band in Israël. |
Wat doe jij met de bijdrage van 1800 euro die jij jaarlijks netto van de EU ontvangt?Ik moet toegeven dat ik me dat nooit gerealiseerd heb. Totdat ik (dinsdag) in de Volkskrant las dat iedereen die 1800 euro krijgt. Netto! Vandaar dat ik onmiddellijk in een open mail, ( zie hier onder) een nadere uitleg aan de lijsttrekker van de PvdA (Thijs Berman) gevraagd heb, zodat ik ook andere lezers van de Vrijspreker […] Lees meer » |
Vrijmiboverweging | Eurokoorts gaat hoog oplopenMind my words. De historisch lage opkomstcijfers bij de Europese verkiezingen in het verleden zullen in ons land dit keer gevolgd worden door een all time high op 4 juni (althans voor EP-verkiezingen). Ik heb twee redenen voor die voorspelling. Allereerst wordt dit de eerste échte gelegenheid voor het electoraat om zich uit te spreken over de huidige politieke verhoudingen in Den Haag, sinds het aantreden van dit kabinet. |
Lijstverbinding PvdA en GroenLinks Europese verkiezingenDe PvdA en GroenLinks gaan voor de verkiezingen van het Europees Parlement een lijstverbinding met elkaar aan. Lees meer » |
Reguliere linkuitverkoop | 5Supervisualisaties met supercomputers en superprojectoren. Wel heel aparte huis (soms echt, soms ontwerp). Brief van koepel van Europese consumentenbonden: Minister praat poep over Slimme Meters. Sindsdien is de PvdA al bezig om haar imago op gebied migratie te veranderen. Maar wie eet dat dan allemaal op in Nederland? Drie vormen van satellietcensuur. Schatkamer met oud Europees filmmateriaal, zoals dit. De nodige vraagtekens bij de mensen achter het financiële beleid van Obama. Op Twitter gebeuren ook minder gezellige dingen. DQtest: Digitale vaardigheidstest…. En tot slot een fraaie voordracht die van de financiële crisis naar de mogelijke vooruitgang er uit loopt met veel humor. |
Discussie met de PvdAKort geleden stuurden we een bericht naar alle fractievoorzitters over onze ongerustheid tov de EU die zich ontwikkelt in de richting van een communistisch-fascistische heilstaat. |
|
|
|
|||
ZoekenCategorieënAlgemeen (15)Algemene Zaken (5) Bestuurlijke Vernieuwing (2) Binnenlandse Zaken (6) Buitenlandse Zaken (1) Defensie (2) Europa (8) Ingezonden (3) Justitie (5) Media (9) Milieubeheer (1) Onderwijs & Cultuur (2) Politiek (2) Rechten (1) Uncategorized (10,015) Verkeer & Waterstaat (2) Volksgezondheid (1) Volkshuisvesting (1) Vreemdelingenzaken (2) |
|
Laatste ReactiesP.Th. de Treek (We gaan weer stemmen):TEGEN EU! Weg met die EU klojo’s! Ze... Anne (Anja Hazekamp (PvdD): geen oneindige economische groei op eindige planeet): Lijkt mij ook! SchoolGuard Nederland (Geweld op school): SchoolGuard Nederland Voor veiligheid op school Marleen (Europese Grondwet homo gezind): Hoi! Sorry om niet ontopic te reageren,... Marleen (Europese Grondwet homo gezind): Hoi! Sorry om niet ontopic te reageren,... FoXZuni (Nederland verliest zijn intolerantie): vergeef mij de fouten beer moet... Meer reacties... Hete discussies:Eén - nul voor God (10)Enschedeër stak slachtoffers tijdens (9) Nederland verliest zijn intolerantie (8) Europese Grondwet homo gezind (7) Britse verkiezingen en weblogs (4) Studenten krijgen zes jaar (4) AIVD onderschatte gevaar Mohammed B. (4) Van Aartsen zet kiezer voor het blok (4) Samir A. is wéér vrij! (4) Nederland de enige dwarsligger? (4) |
|
In aanloop naar de Europese Verkiezingen van 4 juni hebben de kandidaten van alle partijen hier de mogelijkheid om hun standpunten te verduidelijken, mits ze deelnemen aan de discussie die daar op volgt. Vandaag is het woord aan 
Ten overstaan van tientallen texelaren plukte landbouwminister Gerda Verburg (CDA) de borst van een zojuist vergaste gans kaal. Met een ambachtelijk mes sneed zij vervolgens de ganzenborst open. “Mag ik het hart eten?” vroeg Verburg. Kort daarop stopte de minister een bloederig stuk ganzenhart in haar mond. Nadat ze het geheel had opgegeten veegde ze haar bloedrode druipende vingers af met een tissue en verklaarde tegenover de toegestroomde pers dat het absoluut verrukkelijk was. “Het lijkt een beetje op sushi en is rijk aan eiwit” aldus Verburg die onderwijl een taai ganzenpeesje tussen haar kiezen verwijderde. Met dit gebaar wilde de landbouwminister de omstreden 
De onderstaande gastbijdrage is van schrijver / columnist 
In aanloop naar de Europese Verkiezingen van 4 juni hebben de kandidaten van alle partijen hier de mogelijkheid om hun standpunten te verduidelijken, mits ze deelnemen aan de discussie die daar op volgt. Vandaag is het woord aan 
Ja, ook de Nederlandse Klokkenluiders Partij doet mee aan de Europese verkiezingen op 4 juni. Hoe doe je dat eigenlijk, NKP zijn? Het is niet zomaar een partij zonder 
Zorg dat de persoonlijke website van de andere lijsttrekker (ze doen het met z’n drietjes) 
Geen andere dagen in het jaar tekenen jullie geschiedenis zo beeldend als de eerste dagen van mei. Dag van de Arbeid, Dodenherdenking, Bevrijdingsdag en Schumandag. Deze dagen zijn, in een notedop, de basis van jullie bestaan. In deze dagen komen alle lijnen samen die jullie erfenis en mijn overtuiging tekenen.
‘Het is dieptriest gesteld met de vrijheid van meningsuiting in Europa. […] Ik zal doorknokken om mijn boodschap ook daar te kunnen uiten, al moet ik ze allemaal in de rechtszaal bestrijden. Ik geef nooit op’, aldus Wilders op de 
Een week later (5 mei) zegt de Deense premier Lars Løkke Rasmussen voorzichtig dat de conferentie zou moeten gaan om het verzamelen van kennis over verschillende wijzen waarop radicalisme kan worden bestreden. ‘En in die context lijkt me Wilders niet de meest logische spreker’. Dat is alles. Dat heeft hij gezegd, lees ook dit genuanceerde (en dat is geen cynisme) verhaal van Rolien Créton in de 
Zij konden dat doen omdat het bestaan van ‘financiële publieke goederen’ de laatste decennia simpelweg is ontkend. Alan Greenspan raakte in shocked disbelief omdat markten zich niet bijtijds hadden gecorrigeerd. Aldus dé toezichthouder van het mondiale financiële systeem van de laatste decennia, vierhonderd jaar na het knappen van de Hollandse tulpenbubbel en de vele financiële crises die daarop volgden.
De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton was op 26 april jl. op bezoek bij de Libanese president Michel Suleiman. Op 7 juni zijn er verkiezingen in het land. De partijen zetten van alles in, bleek ook uit 
