Progressief Nederland moet zich realiseren dat het de oorlog is verklaardHieronder treft u een gastbijdrage van Merlijn Olnon van www.fadsandfancies.com.
Wilders en Amerika Zowel in de media als in de blogosfeer werd uitgebreid stilgestaan bij Geert Wilders’ bezoek aan de VS, waar hij een Freedom of Conscience-award ontving van de American Freedom Alliance (AFA) (http://www.americanfreedomalliance.org). Daarbij is het accent steeds komen te liggen op de Amerikaanse personen en organisaties die hem willen ondersteunen, op hun motieven, op de fondsen die zij aan hem beschikbaar zouden kunnen stellen, en op de vraag of dat geen illegale buitenlandse inmenging in de Nederlandse politiek zou betekenen. Hoewel dat interessante punten zijn werd (en wordt) aan de belangrijkste implicatie van de reis voorbijgegaan. Van veel meer invloed dan de eventuele rechtstreekse steun die Wilders in de VS weet los te krijgen zal zijn wat voor lessen hij weet te trekken uit het recente Amerikaanse politieke verleden. Het is vrijwel onvermijdelijk dat Amerikaanse paleoconservatieven (en misschien zelfs de voorzitter van de AFA) hun buik al snel vol zullen hebben van Wilders’ al te antilibertijnse platform en zijn uitgesproken vreemdelingenhaat. Ze mogen dan met grote vrees vrezen dat de softe Europese uiterwaarden van de Westerse beschaving niet opgewassen zullen blijken tegen het wassende Islamitische water dat zij zien opdoemen, maar de mate waarin Wilders anti-Islampolemiek moeiteloos overgaat in anti-migrantenpolemiek zal voor alle behalve de meest extreme Amerikanen een brug te ver zijn. Inperking van de vrijheid en rechten van legale migranten (zoals Wilders’ dezelfde afgelopen zaterdag als het Volkskrantartikel op de Deense televisie aangaf voor te staan) is eenvoudigweg onverenigbaar met Amerikaanse opvattingen over burgerschap, migratie en vrijheid. Maar zelfs als de rechtstreekse Amerikaanse steun aan Wilders van korte duur blijkt zal hij van zijn Amerikaanse sympathisanten iets van onmetelijk veel meer belang mee hebben gekregen; een handleiding voor het succesvol voeren van een cultuuroorlog. De eerste helft: Bush, met dank aan de Culture Wars Een cultuuroorlog is een totale polarisering van politiek en maatschappij, waarin het electoraat geen standpunten meer inneemt uit religieuze, etnische of partijpolitieke beweging, maar vooral uit ideologische. Het meest in het oog springende voorbeeld is het Amerikaanse van de afgelopen twintig jaar. Dat heeft ons laten zien dat het de kiezer in “Culture Wars” niet meer te doen is om het verlichte eigenbelang maar om het kostte wat kost doen zegevieren van de eigen onder druk staande ideologisch gemotiveerde wereldvisie. En dat het er voor hem in zo’n situatie eigenlijk weinig meer toe doet of specifiek beleid nu werkelijk in het voordeel is van zijn specifieke geval of groep. Voor iedereen die maar niet kon begrijpen hoe zelfs het spectaculaire sociale, economische, politieke en militaire falen van George W. Bush zijn presidentschap niet tot een vroegtijdig einde bracht: dat kwam zonder twijfel door de ideologische hypnose die Bush’ adviseurs en de rechtervleugel van de Republikeinse partij moedwillig creëerden en in stand hielden door hun strategische samenwerking met neoconservatief én met evangelisch rechts. Progressief Amerika wist daar geen betere reactie op dan zich vertwijfeld achter de oren krabben. Door interne verdeeldheid en een gebrek aan politieke durf en stellingname kwam het twintig jaar lang niet verder dan verontwaardigd en defensief reageren op de barrage aan absurde beschuldigingen die het naar het hoofd geslingerd kreeg. Ondertussen probeerden de Democraten te overleven door hun eigen ideologische basis uit het oog te verliezen en naar rechts op te schuiven. Het was nooit tot acht jaar Bush gekomen als de Democraten hun achterban niet zo van zich hadden vervreemd door de Republikeinen onder Clinton naar de mond te praten, en als zij na 9/11 de moed hadden gehad de verleiding van simplistische patriottistische retoriek te weerstaan. Hadden de Democratische politici en achterban al ver voor Obama van de nood een deugd gemaakt door consequent en met luide stem een alternatief te bieden aan de neoconservatieve en religieusrechtse retoriek van de apocalyptische oorlog der beschavingen, dan was de VS en de wereld ongetwijfeld een heleboel ellende bespaard gebleven. De tweede helft: Nederland als zachte rand van “de Westerse beschaving” Ik hoor het u denken; wat heeft dat verder met Nederland te maken? Welnu, ten eerste dat de Amerikaanse cultural warriors openlijk geïnteresseerd blijken in het in Europa doorspelen van een onderbroken thuiswedstrijd tegen de Islam en het te softe links; ten tweede dat Wilders getuige zijn programma (belastingverlaging, keiharde aanpak van criminaliteit en terrorisme, onderwijs en gezin, immigratiestop/integratie, directe democratie) en choquerende en mediagenieke retoriek een goed student is van hun uiterst succesvolle activistische politiek; en ten derde dat precies dat programma en die retoriek het Nederlandse publieke en politieke debat de afgelopen weken al gedomineerd hebben. Ondertussen weet de rest van de politieke en maatschappelijke orde zich er overduidelijk geen raad mee, keurt zijn stijl luidkeels af, maar put ondertussen de nodige inspiratie uit zijn agenda en stil om beter in de smaak te vallen bij zijn aanhang.
Natuurlijk is Nederland Amerika niet. Wij leven niet in een tweepartijdemocratie en de noodzaak tot coalitievorming heeft een groot politiek en maatschappelijk middenveld opgeleverd dat doorgaans geen baat heeft bij polarisatie. Daarnaast is in Nederland de kloof tussen sociale winnaars en verliezers onmetelijk veel kleiner dan in de VS. En bovendien, voor zover een specifiek christelijke politiek in Nederland een rol van betekenis heeft gespeeld is dat de laatste decennia in ieder geval een zeer gematigde geweest. Desalniettemin is het onmiskenbaar dat Wilders en de PVV onderhand een sterk centrifugale werking hebben op onze consensuscultuur. Het “establishment”, oftewel links en centrumlinks, wordt steeds luider en op hoge toon aangesproken op haar vermeende greep op de landelijke media en de inhoud en toon van het publieke debat. De Nederlandse uitslagen voor de Europese verkiezingen voorspellen een aanzienlijke verdere afbrokkeling van het politieke midden. Om elke (meest vergezochte) hoek zou inmiddels de “islamisering van de samenleving” en de aantasting van de vrijheden en identiteit van “het Nederlandse volk” loeren. Traditionele opvattingen over seksualiteit en moraal boeken (onder andere met het door de Hoge Raad goedgekeurde weren van homoseksuele docenten op confessionele scholen) overwinningen die enkele jaren geleden nog ondenkbaar waren. En misschien nog wel het belangrijkst, Wilders’ polemiek tegen de gevestigde partijen en de Islam blijkt een steeds warmer gehoor te vinden in de katholieke provincies, waar de kiezers zich kennelijk hebben laten aanpraten dat zij in hun absolute waarden bedreigd worden en daarom massaal naar de PVV overlopen. Verzamelen op links! Nu kunnen Wilders en de PVV natuurlijk niet in hun eentje een Nederlandse culture war ontketenen. Maar als de ontluikende liefde tussen de PVV en de katholieke kiezer verder tot bloei komt terwijl de partijen in het centrum en aan de rechterzijde van ons politieke bestel steeds verder naar rechts trekken in hun pogingen de aan de PVV verloren stemmen terug te winnen, dan zal er uiteindelijk weinig centrum overblijven. Dan wordt de Nederlandse kiezer geconfronteerd met een gepolariseerd politiek bestel waar tussen links en rechts niet meer rest dan een volledig uitgeholde regeringscoalitie van CDA, PvdA en CU die krampachtig het kaalgeslagen middenveld blijft betreden in de hoop zo toch nog de eventuele verdwaalde kiezer van links en rechts te vangen. Het laat zich raden wat de uitslag van die wedstrijd zal zijn. Wil progressief Nederland het aansnellende lot van progressief Amerika ontwijken dan is het zaak dat het de lessen van progressief Amerika’s martelgang ter harte neemt, net zoals Wilders lering heeft getrokken uit de successen van conservatief Amerika. Dat betekent dat het advies van Merijn Oudenampsen, Catherine de Vries en Teun van de Keuken zonder omzien moet worden nagevolgd: progressief Nederland moet in politiek en maatschappij de krachten bundelen en Wilders als één man consequent met een onbreekbare overtuiging en allesverzengend activisme van oprecht progressieve repliek dienen. Wie onderling verdeeld een oorlog vecht met overtuiging noch stellingname is sowieso al ten dode opgeschreven. Draagt juist deze tijd van neoliberaal en neoconservatief faillissement niet de belofte in zich van een hernieuwd vertrouwen in de “beschaafde maatschappij” (Avishai Margalit’s decent society) die wij hebben opgebouwd met onze progressieve politiek en sociale en democratische rechtstaat? Het enige waar Wilders vooralsnog heeft laten zien goed in te zijn is het uitsluiten van zoveel mogelijk volwaardige Nederlandse staatsburgers en het uitbuiten van de onlustgevoelens van mensen die zichzelf moedwillig buiten het maatschappelijk discours hebben geplaatst. Dan is het de nietsontziende zakkenvullers, xenofobe ideologen en permanent ontevredenen maar onwelgevallig… laat toch varen die verkrampende angst en leg ze het vuur na aan de schenen! Om verder te lezen… (Illustratie: © Tom Janssen) |
Gristenjournalist wil Wilders kapot dichtenDe opiniepagina’s van de Volkskrant zijn niet de enige plek waar men broedt op een geschikte oplossing voor het probleem Wilders. Ook de gristenbroeders van het Nederlands Dagblad brainstormen dag in dag uit op mogelijke scenario’s om Geert een halt… Lees meer » |
Nog meer Wilders-cijfers onderzocht
Wilders heeft zich vermoedelijk gebaseerd op een artikel in de Britse krant Telegraph van 19 februari 2006, net als de rest van het journaille destijds. De resultaten van ICM Research, die het onderzoek deed in opdracht van de krant, beslaan echter 26 pagina’s. In deze uitgebreide enquête werd Britse moslims onder andere gevraagd naar hun stemgedrag en het beeld dat de autochtone Britse bevolking van hen heeft. Ter verduidelijking: deze poll werd afgenomen niet alleen een jaar na de aanslagen in Londen, maar ook kort na de Deense cartoonrellen en nadat videobeelden waren opgedoken waarop te zien was hoe Britse soldaten onschuldige Irakezen martelden. Enige verdeeldheid in de samenleving dus, maar desalniettemin zijn de cijfers geruststellend. Enkele resultaten uit het onderzoek uit 2006: En dan de sharia. Wilders heeft gelijk met zijn 40 procent. Maar wat wordt precies verstaan onder een sharia? Daar is geen eenduidig antwoord op. Zoveel vertakkingen van de Islam, zoveel sharia’s. Hoe de ondervraagden zelf de sharia omschreven, werd in dit onderzoek niet genoemd. Een jaar eerder, in juli 2005, deed ICM research eveneens een onderzoek naar de meningen van moslims in het Verenigd Koninkrijk. Wat men vond van het uitzetten van extremistische moslims of moslims die aanzetten tot haat? Een ruime meerderheid van de moslims in Engeland bleek daar vóór te zijn. Het is als de supporter die niets heeft met de hooligan, maar volgens Wilders zijn er alleen maar hooligans. Het plaatje hieronder komt ook uit een onderzoek van ICM naar de mening over Islam onder het gehele Britse volk.
Uit juli 2001, welteverstaan. Ch-ch-ch-changes. |
Quotes du Jour | Kämpfen
Alexander Pechtold heeft het hoge woord er nu bijna uit. Dat Wilders niet deugt dat weten we hier in Nederland natuurlijk al langer en hij wordt dan ook nauwlettend in de gaten gehouden. Maar in het buitenland voelt de omstreden politicus zich vrijer en onbespied. En zo leek het Gekke Geert wel geinig om één dag na het 80ste geboortejaar van Anne Frank op de Deense tv te reppen over deportatie van de Europese Wie de bovenstaande Waan van de Dag wil ontstijgen leest het interview met opiniemaker Ian Buruma over vrijheid, eigenheid en extreem-rechts. Buruma ziet in angstzaaiers als Wilders een groter gevaar voor het Westen dan het islamisme. De democratie wordt van binnenuit bedreigd door de angst dat democratie niet werkt. Steeds meer populistische leiders beloven schoon schip te maken en beloven ons een maatschappij waar iedereen dezelfde huidskleur heeft, dezelfde ideeën en cultuur deelt, die eenduidig is en puur. Dat spreekt velen aan in tijden van grote angst, aldus Buruma. Maar moeten we daarom zielig wegkruipen in een hoekje? Neen, Buruma stelt dat we moeten strijden voor onze Westerse vrijheid en dat Wilders consequent gecorrigeerd wordt op zijn haatzaaierij. “Ik vind het belangrijker dat de publieke opinie en politiek heel fel blijven reageren. Je moet erover blijven debatteren en marchanderen. De sociale regels en de praktijk moet overtredingen sanctioneren. Kwetsende stereotypen, of uitspraken die expres grievend en beledigend zijn bedoeld, passen niet in een geciviliseerde samenleving.” (DeStandaard) Of zoals de historicus Maarten van Rossem -die tevergeefs benaderd werd voor het PvdA eurolijstrekkerschap gisteren zei (parafrase): “ik had graag de paranoïde leugens van Wilders aangepakt”. Kämpfen, dat zullen we! |
Quote du Jour | Eigendraads
|
Wilders weer dikke maatjes met de Volkskrant“Als je je aan de wet houdt, aan onze waarden, dan ben je erg welkom om te blijven en zullen we je zelfs helpen. Maar zo niet, als je een misdaad begaat, als je begint te denken over jihad en… Lees meer » |
Het politieke midden regeert verderDit is een bijdrage van Ad van der Stok. Hij voorziet ons regelmatig van politieke beschouwingen en vooral ook infographics. Op basis van 3 peilingen – de politieke barometer, peil.nl van De Hond en de uitslag van de Europese verkiezingen – is in deze peilingen-peiling het fictieve huidige zetelaantal berekend. De uitslag daarvan hebben we vervolgens in de ‘politieke ruimte’ van André Krouwel gezet. In het eerste diagram is de uitslag te zien, waarbij de grootte van de partijnaam correspondeert met haar aantal zetels. In de overzichtstabel is een groot aantal coalities bekeken, waarvan de groen weergegeven coalities kunnen rekenen op een meerderheid. Twee daarvan zijn eigenlijk ondenkbaar. De ‘grote drie’ waarbij de PvdA met Wilders in een kabinet terecht zou komen – Bos heeft het eigenlijk al uitgesloten. Ook de progressieve coalitie – progressief in de zin van André Krouwel – is niet erg waarschijnlijk, omdat de SP en de VVD daarin samen zouden moeten gaan.
De drie misschien meest waarschijnlijke coalities zijn van stippellijn voorzien en terechtgekomen in het tweede diagram. Het CDA heeft in elk van de drie – what’s new – een centrale rol. Hoewel ze binnen die coalities geen meerderheid meer zal hebben.
Verder lijkt het zinvol als de koningin vast op zoek gaat naar een (in)formateur. Die heeft dan even de tijd zich op een complexe taak voor te bereiden: het smeden van een minstens 4 partijen-coalitie. Overigens opvallend dat de grootst denkbare coalitie, de coalitie ‘oude politiek’ is met de vier traditionele bestuurderspartijen. Berekening Nog enige details. De CU/SGP lijst van de Europese verkiezingen is in een verhouding 3:1 verdeeld over de twee partijen. Bij Verdonk, die met haar TON niet aan de Europese verkiezingen meedeed, zijn daarom alleen de percentages van de peilingen aangehouden. |
Mohamed Rabbae komt met anti-Wilders FormuleMaar natuurlijk, Mohamed Rabbae! Die hadden we nog niet gehoord over de overweldigende verkiezingswinst van Geert Wilders. In de Volkskrant van vandaag mag de homohatende boekverbieder daarom nog even los gaan over de onderdrukking van het moslimras. Het moslimras? Nou… Lees meer » |
“PvdA heeft mensen in de steek gelatenâ€
Ondanks haar scherpe analyse biedt Engbers geen ware oplossing waarmee de PvdA zichzelf uit het dal kan trekken. Samen werken, samen leven en vooral, veel met elkaar praten is haar antwoord maar zonder krachtige, duidelijke boodschap kan de partij maar met moeite opboksen tegen schreeuwers als de SP en Geert Wilders. Dat weet ook Jan Pronk. Hij verwijt zijn eigen partij gebrek aan sterk leiderschap en gebrek aan een duidelijke koers. Zowel Bos als EU-lijsttrekker Thijs Berman noemden het partijprogramma voor de Europese Parlementsverkiezingen “genuanceerd” en toonden zich “teleurgesteld” dat het de achterban niet aan wist te spreken. Pronk begrijpt dat maar weinigen behoefte hebben aan nuance. “Mensen willen zich herkennen in een duidelijke leider,” zegt de oud-minister. “Een sterke leider spreekt mensen aan en haalt ze naar de stembus.” Dat Bos die sterke leider volgens hem niet is moge duidelijk zijn. Wie dat wel is, weet Pronk ook niet. |
VN: Wilders krijgt ‘financiële steun’ uit Amerika
En officieel mag dat niet volgens de Amerikaanse belastingdienst, een non-profit instelling (zoals Jihad Watch) die financiële steun werft voor (buitenlandse) politieke partijen. Overigens is de steun vanuit Amerika voor Wilders en de PVV niets nieuws. En, zoals Vuijst terecht schrijft, mogen buitenlanders volgens de Nederlandse wet de PVV steunen (de PVV is geen partij, maar een stichting). Van groteske aanhang en een joelende menigte is geen sprake. Heel erg bang hoef je niet te zijn voor schepen met geld van bijvoorbeeld Atlas Shrugs (het blog van Pamela Geller). Of is die schatting van de visits niet accuraat? (Of weet Statbrain sowieso niet de waarheid te vertellen over bezoekersaantallen van blogjes?). Nee, het betreffende artikel van Freke Vuijst in de nieuwste Vrij Nederland staat natuurlijk niet online. Je moet je dus wenden tot het papieren internet. |
Oomen (CDA), Wilders (PVV) en Merkies (PvdA) gekozen met voorkeurstemmenBij de verkiezingen voor het Europees Parlement zijn Ria Oomen (CDA), Geert Wilders (PVV) en Judith Merkies (PvdA) dankzij voorkeurstemmen gekozen. Dat blijkt uit de officiële uitslag, die in een openbare zitting van het centraal stembureau is vastgesteld. Oomen kreeg ruim 70.000 voorkeurstemmen, Wilders 334.846. Lees meer » |
Wilders opgelet: hier is je concurrent Eduard Zonneveld
‘Inderdaad, ik kom net als de heer Wilders ook uit Limburg, maar ik maak denk ik meer vrienden in de rest van Nederland,’ grapt de kersverse politicus in-spé. De redactie van Sargasso werd getipt door een mail van de man zelf. Maar we hebben geen zin om het uithangbord van een politieke partij te worden. ‘Prima, maar mag ik dan wel mijn zegje doen, al is het heel kort, om duidelijk te maken dat Nederland er helemaal naast zit met de massale steun aan Wilders? Ik denk dat men daar best wel eens oren naar zou kunnen hebben.’ Nou, vooruit dan maar. Omdat Zonneveld nu al zo druk bezig is met Tweede Kamerverkiezingen. Omdat hij een man van het volk is. Omdat hij een partijprogramma heeft dat naar eigen zeggen ‘naar meer smaakt, en meer biedt dan kreten alleen.’ Niet veel later kregen we een uitgemeten programma opgestuurd, de statuten, begrotingen en een lijst met mogelijke kandidaten. Smoelwerk  Eduard Zonneveld op een partijdag (mrt ’09) met een oudere fan‘We pakken rotzooitrappers aan’ Nederland Ãs mooi, volgens Zonneveld. Maar onder het juk van jarenlange monsterverbonden tussen Christendemocraten, liberalen en socialisten is de politiek iets geworden waarvoor je onderhand voor gestudeerd moet hebben. Dat betreurt Zonneveld. ‘Politiek zou daadkrachtig en duidelijk moeten zijn, maar wat doet de Haagse elite? Ze zakken steeds verder terug in het plûche, zelfs na Fortuyn. Ik zeg niet dat ze zich moeten schamen, maar ik weet dat als ik het niet meer volg, de man van de straat het al helemaal niet kan volgen. Mijn filosofie: niet zeuren, maar regeren. Niet schreeuwen, maar luisteren naar elkaar en op het juiste moment de knoop doorhakken. Dát is het Nieuw Nederlands Appèl.’ Uitnodigingen van tv-redacties als Knevel & Van den Brink liggen op de mat, net als De Zomer Draait Door. ‘Het dwarsliggen van Wilders begrijp ik best, en ik snap de kiezers dat zij tijdens de Europese verkiezingen op hem hebben gestemd. Maar ik zou tegen hen willen zeggen: Stel dat we in noodsituatie verkeren; u bent uitgegleden in uw badkamer of bent bekneld geraakt na een autoongeluk. Dan moeten we ook de hand van een vreemde accepteren. Wilders wijst op voorhand die hand af. Onze leus is daarentegen: “Welkom Thuis.‒ |
Wilders krijgt meer stemmen dan lijsttrekker Madlener |
Moord op Wilders verloopt volgens planMaak kennis met X. Een beetje een labiele jongen, laattwintig. Blank, comfortabel stekeltjeshaar, tweedehands zwarte jeans. Hij is vegetariër, maar alleen omdat de anderen in zijn woongroep dat ook zijn. Hij woont -voor weinig- in de binnensteden van Groningen, Utrecht,… Lees meer » |
Electoraal slagveldSargasso plaatst gastbijdragen, hieronder volgt een gastbijdrage van Bragg met o.a. een verslag van het slotdebat van de partijeleiders.
Dat Ferry Mingelen een voetreis naar Santiago de Compostella heeft gemaakt was al te merken aan het debat aan de vooravond van de verkiezingen. Niet bij de les, slecht geïnformeerd en traag. Gisteravond was het niet veel beter, hoewel hij de fractievoorzitters natuurlijk beter kent dan de Europese lijsttrekkers. Het werd een verbazingwekkend debat, waarin Mark Rutte niet van Geert Wilders af kon blijven. Agnes Kant zo over haar toeren raakte dat ze haar (naar verluid) na afloop in een bad met ijsklontjes hebben moeten afkoelen, Femke Halsema weer het morele geweten van Nederland speelde, Van Geel zich volledig en succesvol drukte en Mariëtte Hamer dat ook probeerde, maar toch vooral als een geslagen hond de klappen van Wilders in ontvangst mocht nemen. Wilders provoceerde, acteerde en deelde rake klappen uit waar hij maar kon. Opvallend was de rol van de andere winnaar. Pechtold vergaloppeerde zich bijna door Wilders te verwijten dat hij gebruik maakte van beeldspraak en terminologie, die aan hele nare dingen deden denken. Gevraagd wat hij daarmee bedoelde, gleed hij geschrokken langs de afgrond en mompelde iets over: “taal van geweld.†Hij doelde natuurlijk op de Tweede Wereld oorlog. Die vergelijking is echter zo’n beetje de grootste fout die je kunt maken. We herinneren ons allemaal nog de manier waarop Fortuyn werd gedemoniseerd. Dat cadeau kreeg Wilders niet. Hij domineerde wel door het zogenaamde ‘cordon sanitaire’ maar weer eens te berde te brengen. En hup, allemaal doken ze er bovenop. Geert heerst op dit moment in alle debatten en het is de vraag of de verschillende partijen een antwoord gaan vinden. In Rotterdam haalde Wilders nu nog minder dan een kwart van de stemmen, maar daar zit nog veel meer in het vat. Het is voor de PvdA, CDA en SP maar goed dat ze nog twee jaar hebben voor landelijke verkiezingen. Wat staat de verliezers nu te doen? Voor de SP zijn de druiven zuur. Ze hadden minstens moeten verdubbelen in deze verkiezing, maar zijn gelijk gebleven in vergelijking met de Europese verkiezingen in 2004. Ten opzichte van de Tweede kamer verkiezingen in 2006 is het verlies dramatisch. De SP formule lijkt uitgewerkt. De SP voerde een elitaire campagne, met een stijve ambtenaar als lijsttrekker. Door te verwijzen naar een alweer vergeten referendum uit 2005 voerde de partij een achterhoede gevecht. Agnes Kant slaagt er bij lange na niet in om Marijnissen te doen vergeten. Haar opvliegende temperament maakt haar ook nog eens enorm kwetsbaar. De PvdA ligt bloedend in een hoek. De uitslag landelijk is erg slecht, maar die in de grote steden is ronduit rampzalig. De derde partij in Amsterdam! Een verlies was voorzien, maar zo groot niet. Wouter Bos is het krediet dat hij eind 2008 opbouwde toen de crisis uitbrak volledig kwijt. De regentenpartij strompelt nu naar de gemeenteraadsverkiezingen in 2010. Dat kan een vreselijk slagveld worden, omdat 4 jaar geleden een historisch overwinning werd geboekt met de absolute meerderheid in sommige Amsterdamse stadsdelen. Kan deze nederlaag zonder gevolgen blijven? Wat doet de Europese lijsttrekker Berman met dit verlies? De VVD heeft het naar omstandigheden nog goed gedaan, maar ziet op rechts (PVV) en links (D66) twee sterke concurrenten enorm winnen. Van Balen heeft het ondanks het hopeloze gestuntel van Rutte in de Holocaustaffaire uitstekend gedaan. De VVD is met een kleine nederlaag in ieder geval een eventuele opvolger van Rutte rijker. Van Balen is een klassieke VVD’er, zoals ze niet vaak meer worden gemaakt. In de luwte van Europa mag hij zich opmaken voor een toekomstige machtsovername. En het CDA. Deze partij is gewend aan nederlaagoverwinningen. Verliezen, maar toch de grootste blijven. De partij straalde gisteravond tevredenheid uit, maar de seinen zullen toch op rood gaan. Als de Tweede Kamer verkiezingen naderen, zal ook de vraag over een coalitie met de PVV steeds meer gaan spelen. Bovendien is de houdbaarheidsdatum van Balkenende ook aan het verstrijken. Los die puzzel maar eens op. Concluderend kun je zeggen dat Wilders voorlopig niet te stoppen is. Het leek er een tijd lang op dat de PVV een kleine anti-Islam partij zou blijven. Na de ineenstorting van Rita Verdonk heeft hij echter succesvol het hele Fortuyn potentieel naar zich toe weten te trekken en breekt hij in op de achterban van de traditionele middenpartijen. Met een loyale en gedisciplineerde partij achter zich is hij de grootste bedreiging voor de oude politieke orde, die Nederland ooit heeft gekend. |
Dagvergoedingen Europarlementariers: niet klagen.De PVV stelde vorig jaar augustus enkele vragen aan de Minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen over de vergoedingen aan de Europarlementariers. Het antwoord volgt hierna. Ook de aanwezigheid van journalisten en televisiemakers in het gebouw van het Europees Parlement kwam aan de orde (vraag 5). Beantwoording vragen van de leden De Roon en Wilders over […] Lees meer » |
NRC-recensente: Geert heeft GELIJK!Als Geert Wilders mijn boek had gelezen, had hij dit niet gezegd, aldus Joanie de Rijke onlangs in het AD, over de opmerkingen van de PVV-politicus over haar verkrachting door Talibaan in Afghanistan. Nou dat heeft NRC-boekenwurm Linda Polman… Lees meer » |
Waarom PVV niet de grootste kan wordenDit is de tweede gastbijdrage van Güven Erkasla, een jonge Jonge Democraat uit Arnhem-Nijmegen. Als we de verschillende opiniepeilingen moeten geloven, wacht ons zowel bij de eerstvolgende Europese verkiezingen als de Tweede Kamerverkiezingen een politieke aardverschuiving. Op Europees niveau is de partij van Geert Wilders de winnaar, ook op nationaal niveau staat de PVV op ongeveer 30 zetels. Als de peilingen bij de eerstvolgende verkiezingen waarheid mag vertonen, dan groeit de PVV extreem. Dit keer zal ik mijn artikel beperken tot de Tweede Kamerverkiezingen en de mogelijke succes van de PVV van Geert Wilders, en de praktische belemmeringen voor de groei van de PVV van Geert Wilders. Zoals hierboven vermeld, de PVV zou de komende verkiezingen ongeveer 30 zetels kunnen halen. Dit zou een groei van twintig zetels in de Tweede Kamer betekenen. Dit soort politieke aardsverschuivingen is echter niet nieuw. In 1967, een jaar na de oprichting van de partij, komt de D66 de Tweede Kamer met 7 zetels. In 1971 volgt DS70 het succes van D66, en komt de Tweede Kamer binnen met 8 zetels. Erg opmerkelijk, omdat de partij een afsplitsing van de Partij van de Arbeid was. In 1982 haalt de VVD 10 zetels. In 1994 verliest het CDA twintig van haar vierenvijftig zetels en in 2002 verloor de PvdA 22 zetels. Tegen deze verliezen weet de SP, tijdens de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 25 zetels te halen, een stijging van 16. Deze cijfers bevestigen dat de kiezers snel kunnen overstappan van de ene naar de andere politieke partij. In een ontzuilende en individualistische samenleving, waarin de grote ideologiën lijken verdwenen te zijn, zullen deze cijfers als een gegeven moeten worden beschouwd. De formele wetgever heeft in de Kieswet beperkingen opgelegd voor de votaliteit (massale overstap van de ene naar de andere partij). De Kieswet schrijft in art. H6 lid 2 voor dat maximaal 30 namen op de kieslijst geplaatst mogen worden. Echter, de politieke partijen die al zitting hebben in de Tweede Kamer met meer dan vijftien zetels, mogen het dubbele aantal kandidaten stellen dan zij hebben gehaald bij de voorafgaande verkiezingen. Aantal kandidaten op de kieslijst mag achter nooit meer dan 80 zijn. Zo mag de SP maximaal 50 kandidaten plaatsen (25×2); het CDA maximum van 80 kandidaten (41×2) en PVV 30 kandidaten (art H6 lid 2 KW) met 9 zetels op dit moment. Het probleem is duidelijk: door de toenemende overstap van de kiezers bestaat de kans, dat de politieke partijen meer zetels halen dan dat zij kandidaten op de kieslijst mogen plaatsen. Echter, daar schrijft de Kieswet regels voor. Art. P10 KW schrijft voor, dat indien aan een lijst meer zetels zou moeten worden toegewezen dan er kandidaten zijn, de overgebleven zetel(s) aan de andere lijsten toekomen. Hierdoor kunnen er meer restzetels te verdelen zijn. Echter, hierop kan er uitzondering worden gemaakt door lijstcombinatie cq. lijstverbinding aan te leggen alvorens de kandidaten op de lijst voor de politieke partij te zetten. Hierin dient men rekening te houden met art. P13 Kieswet. Wil de PVV de zetels zelf houden, dan zal de PVV regionale kandidaten moeten stellen. De toepassing van het laatstgenoemde artikel neemt niet weg dat de problemen voor de nieuwe partijen als PVV, lang niet verholpen is. Deze partijen hebben lang nog geen groot partijapparaat en leden zijn des niet te min aan te wijzen dan wel niet representatief. Daarbij komt nog bij dat het aantrekken van ‘regionale’ kandidaten een nieuwe en wellicht gevaarlijke stap. Kijk bijvoorbeeld naar de LPF. Het werven van kandidaten vergt veel tijd en veel procedurele rompslomp is onevenredig. Verder geldt, dat de betreffende bepaling in de Kieswet de autonomie van de politieke partijen beperkt. Er kunnen politieke of andere redenen zijn voor de PVV om in alle kieskringen één lijst te willen hanteren. Een partij wil, bijvoorbeeld, vanwege duidelijkheid voor het electoraat, eenduidig kandidaten in het hele land presenteren, of om de volgorde van kandidatuur, de partijvoorkeur, kenbaar te maken. Daarnaast komt er nog bij kijken dat de desbetreffende politieke partij niet de aansluiting bij de andere politieke partijen in de Tweede Kamer vinden om altijd geluisterd te worden naar de standpunten. Alléén maar tegen de gevestigde orde schoppen en verder niets met de meningen doen is niet wenselijk. |
Wanneer gaat Wilders in op de uitnodiging van Bos tot een debatWanneer gaat Wilders in op de uitnodiging van Bos tot een debat (zie ook poll) |
Quote du Jour | Wilders bekent…
Een citaatje uit de mond van Geert Wilders, gister tijdens gehaktdag. Wilders reageerde met zijn uitspraak op SP-leider Agnes Kant, die zich afvroeg waarom hij iets schandaligs zei over een vrouw (een Nederlandse journaliste die door de Taliban meervoudig werd verkracht) waarvan hij de persoonlijke omstandigheden niet kende. Het “Ik denk helemaal nergens over na” was uiteraard sarcastisch bedoeld. Natuurlijk denkt Wilders na. Heel goed zelfs. Vooral over de momenten waarop hij voor open doel kan scoren. Een journaliste die respect heeft voor haar verkrachter is namelijk een goede kapstok voor een praatje over politici, journalisten, rechters, subsidieslurpers en ambtenaren die volledig de weg kwijt zijn of het morele verval van de elite. |
|
|
|
|||
ZoekenCategorieënAlgemeen (15)Algemene Zaken (5) Bestuurlijke Vernieuwing (2) Binnenlandse Zaken (6) Buitenlandse Zaken (1) Defensie (2) Europa (8) Ingezonden (3) Justitie (5) Media (9) Milieubeheer (1) Onderwijs & Cultuur (2) Politiek (2) Rechten (1) Uncategorized (10,015) Verkeer & Waterstaat (2) Volksgezondheid (1) Volkshuisvesting (1) Vreemdelingenzaken (2) |
|
Laatste ReactiesP.Th. de Treek (We gaan weer stemmen):TEGEN EU! Weg met die EU klojo’s! Ze... Anne (Anja Hazekamp (PvdD): geen oneindige economische groei op eindige planeet): Lijkt mij ook! SchoolGuard Nederland (Geweld op school): SchoolGuard Nederland Voor veiligheid op school Marleen (Europese Grondwet homo gezind): Hoi! Sorry om niet ontopic te reageren,... Marleen (Europese Grondwet homo gezind): Hoi! Sorry om niet ontopic te reageren,... FoXZuni (Nederland verliest zijn intolerantie): vergeef mij de fouten beer moet... Meer reacties... Hete discussies:Eén - nul voor God (10)Enschedeër stak slachtoffers tijdens (9) Nederland verliest zijn intolerantie (8) Europese Grondwet homo gezind (7) Britse verkiezingen en weblogs (4) Studenten krijgen zes jaar (4) AIVD onderschatte gevaar Mohammed B. (4) Van Aartsen zet kiezer voor het blok (4) Samir A. is wéér vrij! (4) Nederland de enige dwarsligger? (4) |
|
In De Volkskrant van zaterdag 13 juni zei Merijn Oudenampsen in een paginagroot interviewartikel dat 
Gisteravond haalde Geert Wilders tegen de camera’s van 
“Niemand durft vergelijkingen met het verleden te maken. Terwijl het Wilders zelf was die daar ooit mee is begonnen, door de Koran met Mein Kampf te vergelijken”. 
Met onvervalst Tukkerse tongval knauwt deze columnist/cabaretier/muzikant zich op ‘eigendraadse’ wijze door de actualiteiten. Wat meestal neerkomt op een bizar maar geestig verslag over ‘
Waarom verloor de Partij van de Arbeid toch zo dramatisch in de afgelopen verkiezingen? Wouter Bos 
Als het aan Eduard Zonneveld, lijsttrekker van het vers opgerichte Nieuw Nederlands Appèl ligt, ligt Geert Wilders in 2011 ver achter hem. ‘Van negatief effectbejag heeft men over twee jaar schoon genoeg. Je moet wel oplossingen bieden. De beestjes bij de naam noemen. Niet de Islam aanvallen, maar de rotjochies aanpakken. Niet mensen aan de lopende band beledigen, maar de goede Nederlandse burgers belonen.’ Aan het woord de enthousiaste 37-jarige Zonneveld uit Brunssum, nu al de gedoodverfde kandidaat voor de grote volkspartij, Nieuw Nederlands Appèl. Maurice de Hond kan aan de slag.
Het was een verbijsterende ervaring om gisteren de verkiezingsavond te volgen. Het deed nog het meest denken aan de avond dat Fortuyn de verkiezingen in Rotterdam won; inclusief een ontluisterend debat tussen de fractievoorzitters als toetje. De PVV heeft zeer duidelijk gepiekt en er zit voor deze partij nog meer in het vat. De vraag is wat de andere partijen daar tegenover gaan stellen.
