Hard imigratiebeleid werktHet imigratiebeleid is de laatste jaren volgens velen harder geworden. Grotendeels verantwoordelijk hiervoor is de minister van Vreemdelingenzaken en Integratie Rita Verdonk. In 2003 kwam zij met haar ‘Terugkeerbeleid’ waarin zij onder meer de terugkeer van niet-toegelaten vreemdelingen bevorderde. En in 2004 bepaalde ze door middel van een eenmalige regeling dat 2334 uitgeprocedeerde asielzoekers alsnog een verblijfsvergunning kregen. Echter, de overige van de in totaal 26.000 uitgeprocedeerde asielzoekers moe(s)ten worden uitgezet via vertrek- en uitzetcentra. Ondanks de grote hoeveelheid kritiek die Verdonk op haar beleid ontvangt schijnt het beleid wel te werken. Zoals begin dit jaar bleek uit cijfers van het ministerie van Justitie, nam het aantal asielzoekers in Nederland met ruim een kwart af tot ruim 9800. Dat is volgens het CBS het laagste aantal sinds 1988. Nederland staat wat het aantal asielverzoeken betreft op de tiende plaats in de lijst met EU-landen. In 2000, toen er ongeveer 44.000 asielzoekers naar ons land kwamen, was dat nog de vierde plaats. Het hardere beleid werkt dus kennelijk ontmoedigend. Mijn perspectief daarop is dat de mensen die zich hierdoor laten ontmoedigen ook geen goede reden hebben om asiel aan te vragen in NL! Immers als je je leven niet meer zeker bent dan moet je vluchten en dan is een harder beleid in het land van aanvraag niet iets waar je je druk om maakt. En daarmee wil ik meteen het onderscheid maken tussen vluchtelingen in de letterlijke zin van het woord en economische vluchtelingen! De ‘echte’ vluchtelingen zijn wat mij betreft welkom, de economische niet. Het geld dat we moeten spenderen aan elke extra goudzoeker kan wat mij betreft beter besteed worden aan de ouderen en zieken in ons land! Gerelateerde artikelen |
Geef een reactie: |